Web 2.0 tabiriyle, erişimden etkileşime geçtiğimiz internet dünyasında markalar da hızla yer almaya başladılar ve önce belki cesaretsizliklerinden belki de öngörüsüzlüklerinden kendi e-mağazaları yerine markafoni, trendyol, limango vb sitelerle başladılar yolculuklarına.
Bu tarz özel alışveriş sitelerinin popülaritesi kısa sürede yayıldı ve yıllık büyümeleri dört rakamlı ifade edilecek seviyelerde oldu. Çalışma şekilleri, (kabaca bir miktar kâr karşılığı) konsinye olan özel alışveriş siteleri, yoğun talep görünce offline perakendenin oyuncuları da yavaş yavaş kendi online mağazalarını oluşturmaya başladılar.
Online alanın tamamen ayrı bir uzmanlık alanı gerektirdiğini öngöremeyen bazı perakendecilerin amatör girişimleri, kendilerine biraz pahalıya mal olmuş olsa da, özellikle genç hedef kitleye ulaşmak isteyen oyuncuların, bu kitle arasında giderek popülerleşen online alışveriş deneyimi alanından uzak kalmaması gerekliliği bilinci, online alana yatırımın devam etmesini sağladı.
Bazı büyük perakendeciler ise, kurumsal bazda tek tek kendi sitelerini açmak yerine; güçlerini birleştirme yoluna gittiler. İpekyol, Koton, Hotiç, Kiğılı, Zeki Triko gibi kendi alanlarında Türkiye'nin önde gelen 16 isminden oluşan 1V1Y.com isimli site, daha 2.5 ayda 500 bin üyeye oluşarak kendisinden bahsettirdi.
Sitelerine tek tek ziyaretçi çekmeye çalışmak ve duyurmak yerine ortaklık kurmaları en azından kısa vadede akıllıca, özellikle de sadece bu ortaklığı gerçekleştirerek yarattıkları publicty'e bakarsak, heralde (bu benzetmeyi sevmesem de) reklam eş değerinin milyonlara bedel olduğunu söyleyebilirim.
Aslında bahsetmek istediğim konu, mağazaların sanal vitrine dönüşmesiydi; ama önbilgiler bir nevi o konuya giriş yazısı şeklinde oluştu ve bu yazı çıktı ortaya. Yazının daha da uzayarak sıkıcı olmaması adına burda bırakıyorum; ama hem asıl bahsetmek istediğim konuya hem de online perakendeye yazılarımda sık sık yer vermeyi arzu ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder